Jedyny prezydent ZSRR Michaił Gorbaczow zmarł wczoraj w wieku 92 lat. Zostanie pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym obok swojej żony Raisy. Służba prasowa Centrum Jelcyna przekazała naszemu rosyjskojęzycznemu serwisowi Wot Tak komentarz żony pierwszego prezydenta Rosji.
– Przyszła smutna wiadomość – zmarł prezydent ZSRR Michaił Gorbaczow. Z Michaiłem Siergiejewiczem łączyły nas nieproste relacje. W połowie lat 80-tych, tak jak Borys Nikołajewicz [Jelcyn], jak wielu ludzi w naszym kraju, bardzo w niego wierzyłam, popierałam jego reformy, cieszyłam się, że państwo odchodzi od brutalnego, zbiurokratyzowanego systemu radzieckiego. Wkrótce stało się jasnym, że sekretarz generalny wstrzymuje zmiany, poddając się wpływowi najbardziej reakcyjnych funkcjonariuszy. Trudno było to obserwować. Właśnie dlatego Borys Nikołajewicz nie wytrzymał i wystąpił z publiczną krytyką Gorbaczowa. Ten odpowiedział mu niesprawiedliwie okrutnie. Oczywiście ja to wszystko bardzo przeżywałam. Borys ustąpił ze swoich partyjnych stanowisk i został liderem opozycji demokratycznej. Od tej pory ich drogi się rozeszły.
– Dziś należy pamiętać o najważniejszym. Michaił Siergiejewicz [Gorbaczow] był człowiekiem, który szczerze chciał zmienić system sowiecki, przeistoczyć ZSRR w państwo wolne i miłujące pokój. Za Gorbaczowa ludzie przestali bać się mówić to, co myślą. W kierownictwie partii pojawili się nowi, aktywni ludzie. Zaczęto publikować zakazane książki, na ekranach pojawiły się zakazane przez cenzurę filmy. Otworzyły się granice. Tak, on popełniał błędy, czasem tragiczne. Ale to nie zmienia faktu, że starał się uczynić nasze państwo lepszym.
– Przez całe życie Michaił Siergiejewicz kroczył z miłością do swojej żony Raisy Maksimowny. Zmarł wiele lat po niej. Pamiętam ten pogrzeb, pamiętam ogromną rozpacz, która ogarnęła kochającego ją człowieka. Z całego serca współczuję córce Michaiła Siergiejewicza Irinie, wszystkim krewnym i bliskim.
Michaił Gorbaczow od 1955 roku pracował w aparacie partyjnym Stawropola – najpierw w Komsomole, potem w Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego. Był rozpatrywany jako kandydat do służby w KGB. Osiem lat kierował Stawropolskim Krajowym Komitetem KPZR – był odpowiednikiem dzisiejszego gubernatora regionu. 20 lat był członkiem Komitetu Centralnego KPZR. W 1978 roku Gorbaczow został sekretarzem KC KPZR i przeprowadził się do Moskwy, by po półtora roku wejść w skład Biura Politycznego.
Z jego inicjatywy rozpoczęła się trwająca w latach 1985-1991 próba wielostronnych reform w państwie znana jako „pieriestrojka” – przebudowa. W 1990 r. został laureatem Pokojowej Nagrody Nobla. Był ceniony na Zachodzie za wkład w zakończenie zimnej wojny. W latach 1990-1991 piastował stanowisko pierwszego i ostatniego prezydenta ZSRR – został wybrany nie w głosowaniu powszechnym, a przez deputowanych.
Aleksandr Skrylnikow,pj/belsat.eu
