Сёння, у гадавіну ўварвання Расеі ва Украіну, мы ўспомнілі самыя славутыя фотаздымкі, зробленыя цягам года ва Украіне. Распавядаем вам пра лёс іх герояў.
Пранізлівы партрэт хлопчыка, зроблены вугорскім фатографам Андрашам Хайду на наступны дзень пасля вызвалення гораду ад расейцаў. Фота абляцела ўвесь свет, хлопчык зрабіўся сімвалам украінскіх дзяцей вайны. У той дзень маці 13-гадовага Глеба ўпершыню за 9 месяцаў адпусціла яго ў горад. Хлопчык перажывае, што на здымку выглядае, быццам ён не рады вяртанню ЗСУ. Але гэта не так. Ён носіць на руцэ жоўтую павязку, як украінскія вайскоўцы, і марыць трапіць у іхныя шэрагі.
Пасля пераправа зрабілася ледзь не адзіным месцам для ратунку жыхароў населеных пунктаў Кіеўскай вобласці – мінакі хаваліся пад разбураным мостам ад удараў авіяцыі і артылерыі ды пераходзілі па развалінах на іншы бераг ракі.
Нядаўна прэзідэнт Украіны Уладзімір Зяленскі анансаваў тут будаўніцтва мемарыялу. Архітэктары прапаноўваюць захаваць пералом мосту і пакінуць яго амаль у цяперашнім выглядзе, а новае дарожнае палатно збудаваць паралельна да зруйнаванага.
Ідэя атрымала шмат крытыкі ад украінцаў: «Вы думаеце, што людзі, якія перажылі тыя страшныя часіны ў Ірпіні і Бучы, павінныя штодня бачыць гэты страшны «адкрыты пералом»?
Увесну 2022 года металургічны камбінат «Азоўсталь» зрабіўся сховішчам для тысячы цывільных жыхароў і вайскоўцаў падчас абстрэлаў Марыупалю Расеяй.
Фатаграфія кіраўніка прэс-службы палка «Азоў» Дмытра Казацкага атрымала дзве ўзнагароды міжнароднага фотаконкурсу «International Photography Awards». Адбылося гэта наступным чынам: у дзень, калі Дмытро Казацкі (Орэст) даведаўся, што трапіць у палон да расейцаў, ён выклаў фотаздымкі з «Азоўсталі» ў свой Instagram і папрасіў падпісальнікаў адправіць іх на міжнародныя конкурсы. На той момант ува ўсіх ужо скончыліся папяросы, а Дмытро прыхаваў адну і выпаліў, седзячы на руінах. Бо разумеў, што гэта ягоны апошні дзень на заводзе. Пазней ён трапіў у расейскі палон і, змарнелы, ужо паспеў вярнуцца дамоў. Дмытро лячыўся ў ЗША, нядаўна ён пайшоў з палка «Азоў». Але застаўся ў ЗСУ.
9 сакавіка Расея скінула некалькі магутных бомбаў на дзіцячы шпіталь ды радзільню ў Марыупалі. Каля 17 асобаў атрымалі раненні, у тым ліку цяжарныя жанчыны. Расейская прапаганда назвала бамбаванне радзільні «пастаноўкай».
Дзяўчыну з гэтага здымку завуць Марыяна Вышэмірская. Паварот ейнага лёсу – самы нечаканы з сабраных намі гісторыяў. Праз нейкі час Марыяна прыехала ў школу ў акупаваным Марыупалі раздаваць паветраныя шарыкі ў колерах расейскага сцяга. Акрамя таго, яе дапусцілі ў Аленаўскую калонію, дзе расейцы ўтрымліваюць украінскіх ваеннапалонных, і Марыяна публічна заявіла, што «стаўленне да ваеннапалонных адпавядае ўсім міжнародным нормам і ўяўленням аб велікадушнасці». Цяпер жа ейныя сацыяльныя сеткі прысвечаныя толькі блогу аб прыгажосці.
Гэта страшнае фота зрабілася новым горкім сімвалам вайны ва Украіне. Дзяўчыну, якая сядзела на руінах свайго дому ў Дняпры, завуць Анастасія Швец, ёй 23 гады.
Пасля выбуху яе накрыла дзвярыма – і так яна выжыла. У той вечар у суседнім пакоі былі бацькі і кот, якія загінулі. Дзяўчына распавяла, што памятае, як перад смерцю ейны бацька жартаваў і падбадзёрваў іх.
На фота яна трымае зялёнага дыназаўра. З ім жа яна будзе ў шпіталі, адкуль прыедзе пазней развітацца з бацькамі. Цяпер яна ў цяжкім псіхалагічным стане, бо не паспела ачуняць ад папярэдняй страты. У лістападзе Анастасія страціла каханага – вайскоўца, які загінуў на вайне.
Усе апісаныя вышэй гісторыі ды тысячы іншых пакінулі глыбокія зморшчыны на твары прэзідэнта Украіны, як і на тварах тысяч украінцаў пасля поўнамаштабнага ўварвання Расеі. Гэты здымак зроблены пасля вызвалення Кіеўшчыны, калі стала вядома пра масавыя зверствы і забойствы, здзейсненыя там расейцамі.
Аліса Ганчар belsat.eu