Хто такі Вадзім Кабанчук, намеснік камандзіра палка Каліноўскага? Як ён выхоўваўся? І як, насупраць жаданню бацькоў, былых вайскоўцаў, сам абраў шлях вайскоўца ды адправіўся ва Украіну, дзе ідзе вайна «за нашу і вашу свабоду»? Распавядае ягоная маці, Таісія Кабанчук.
Вадзім Кабанчук нарадзіўся ў Бабруйску, але, калі яму было 7 гадоў, сям’я пераехала ў Нямеччыну, дзе Вадзім і захапіўся вайсковаю справаю. Але бацькі-вайскоўцы адгаворвалі сына ад гэтага, а па вяртанні ў Беларусь даціснулі яго да паступлення ў Бабруйскі аўтатранспартны каледж. Пасля гэтага быў універсітэт, а затым «Малады фронт» і арышт.
«У яго заўсёды кіпела, бушавала змагарскае нейкае», – успамінае Таісія Кабанчук.
Вадзім стварыў арганізацыю «Край» і займаўся вайскова-патрыятычным выхаваннем моладзі. У 2014 годзе ён выправіўся дапамагаць украінцам, супраць якіх Расея распачала вайну. Але Таісія пра гэта не ведала цэлы год. У той вайне загінуў Алесь Чаркашын.
«У мяне заўсёды перад вачамі першы, хто загінуў, – гэта Алесь Чаркашын, ён сябра БХД быў. Мы разам ездзілі на розныя мерапрыемствы. Не ведаю, ці плакала я болей за сваё дзіця, ці за яго. Аднолькава», – дзеліцца Таісія Кабанчук.
У 2020 годзе Расея распачала шырокамаштабную вайну супраць Украіны.
«Пачула інфармацыю пра вайну, і ў мяне ўжо трывога закралася. Думаю: ну ўсё, божа, што гэта будзе з намі? І праз дзень, праз два я ўжо бачу: у СМІ звароты Вадзіма сталі з’яўляцца. І тут Вадзім мне ўжо піша: «Мама, збірай манаткі», – распавядае Таісія.
Цяпер яна жыве ў Варшаве і займаецца дапамогай палку імя Кастуся Каліноўскага. І заклікае гэта ж рабіць беларусаў – ад кожнага паводле магчымасці: рабіць ахвяраванні, перадаваць бандэролі (калі вы ў Варшаве, то можна гэта зрабіць наўпрост па адрасе: вул. Крынічная, 6).