Dziś w Bielsku Podlaskim w wieku 77 lat zmarła poetka i tłumaczka Nadzieja Artymowicz – przekazał Związek Pisarzy Białoruskich. Była wybitną działaczką kultury autochtonicznej mniejszości białoruskiej w Polsce.
Literatka przyszła na świat 18 lutego 1946 roku we wsi Augustowo powiecie bielskim w rodzinie Eudokima Artymowicza. Jej dziadem był miejscowy malarz cerkwi Ignacy Artymowicz.
Ukończyła Liceum Ogólnokształcące z Białoruskim Językiem Nauczania im. Bronisława Taraszkiewicza w Bielsku Podlaskim, gdzie przeprowadziła się jej rodzina. Naukę kontynuowała na kursach nauczycielskich w Białymstoku, które ukończyła w 1967 roku. Następnie studiowała filologię białoruską na Uniwersytecie Warszawskim, który ukończyła w 1972 roku. Pracowała jako tłumaczka w Państwowym Instytucie Wzornictwa Przemysłowego w Warszawie, później zaś w domu kultury w Bielsku Podlaskim.
Jej debiutem literackim był wiersz opublikowany w 1970 roku w białostockiej gazecie białoruskiej Niwa. Od tego czasu wydała „We śnie w bólu słowa” (Białystok 1979), przekład Jana Leończuka, „Rozdumy” (Białystok 1981), „Siezon u biełych piejzażach” (Białystok 1990), „Z niespakojnych daroh” (Mińsk 1993), „Dźwiery” (Białystok 1994) (współautor: Aleś Razanau), „Łagodny czas” (Białystok 1998), „Adpływaje spakojnaje nieba” (Białystok 1999), „Žoŭtaja muzyka” (Białystok 2005), „Krajawid z niewidocznaj pamyłkaj” (Białystok 2018).
Od 1986 roku była członkinią Białoruskiego Stowarzyszenia Literackiego “Białowieża”, a od 1992 roku także Związku Literatów Polskich. Jej praca twórcza została przez ministra kultury nagrodzona Złotą Odznaką Zasłużony Działacz Kultury.
Jakub Chrust, pj/belsat.eu
