Полк Каліноўскага, Ціханоўская і «беглыя», «змагары» і «пятая калона», NATO і «калектыўны Захад», паглыбленне інтэграцыі, касцёл… «Белсат» абмеркаваў з Вадзімам Мажэйкам, што з гэтага напраўду пужае Лукашэнку.
Гэлаўін – свята родам з Шатландыі і з каранямі ў кельцкім паганстве. Спачатку ў ноч перад Днём усіх святых шатландскія дзеці хадзілі па дамах у строях і выпрошвалі цукеркі, але не спрабавалі напужаць тых, да каго завітвалі. У першай палове XX стагоддзя ў ЗША свята трансфармавалася, да яго масава далучыліся дарослыя рознага паходжання – і з часам Гэлаўін стаў асацыявацца найперш з жудзікамі.
У Беларусі да нядаўняга часу такой традыцыі не было: касцюмы і маскі – гэта ж на Каляды, а ў час кельцкага Гэлаўіну – восеньскія Дзяды, толькі яны не перад Днём усіх святых, а на наступны дзень, і калядавання не прадугледжваюць. Ды хоць праўладныя прапагандысты змагаюцца з Гэлаўінам, у народзе палюбілі традыцыю страшных строяў за два дні да Дзядоў.
А які гэлаўінскі касцюм быў бы найстрашнейшым для Аляксандра Лукашэнкі? Пра гэта «Белсат» спытаўся ў рэдактара «Беларускага штогодніка» Вадзіма Мажэйкі.
Страх згубіць уладу – натуральны для аўтарытарных лідараў, разважае Мажэйка. Маўляў, чаго не баішся згубіць, з тым гатовы лёгка расстацца, а аўтакраты «трымаюцца за ўладу сінімі пальцамі», «любімую не аддаюць». Параноя – «прафесійнае захворванне дыктатараў».
«Нават калі б зыходзіць з ягоных асабістых інтарэсаў, Лукашэнку мела б сэнс у 2020 годзе сысці, – разважае Мажэйка. – І нармальна б яму дазволілі на нейкіх добрых умовах з улады сысці, калі б ён быў гатовы ўладу перадаць».
Лукашэнка, працягвае аналітык, прызвычаіўся размаўляць з усімі з пазіцыі сілы, таму мусіць баяцца застацца безабаронным. Адсюль атачэнне сябе аховай, якая «пераўзыходзіць усе разумныя маштабы», і хаджэнне з аўтаматам (хай нават без ражка) і ўзбройванне малодшага сына падчас пратэстаў 2020 года.
Зразумелы і страх аўтакратаў згубіць уладу гвалтоўным шляхам. Мажэйка нагадвае пра лёс лівійскага дыктатара Муамара Кадафі – ніхто не хацеў бы апынуцца на ягоным месцы.
Лукашэнка не з тых, хто скажа: «Як памру, рабіце, што хочаце», лічыць Мажэйка. Суразмоўца згадвае: Лукашэнка сам шмат разоў прагаворваў страх таго, што ягоная палітычная сістэма не стане падмуркам будучыні Беларусі, а застанецца «шляхам у нікуды», ад якога хутка пазбавяцца і пойдуць далей, а палітычныя нашчадкі зробяцца маргіналамі. Адсюль жаданне Лукашэнкі не толькі захаваць сваю ўладу, але і зрабіць сістэму бясконцай, адсюль і каркас палітычнай сістэмы, логіка прыняцця рашэнняў.
Сілавікі Лукашэнкі рыхтуюцца да атакі палка імя Кастуся Каліноўскага і іншых фармаванняў беларускіх добраахвотнікаў, якія ваююць на баку Украіны, а таксама харугваў Паспалітага рушання, якія трэнуюцца ў Літве і Польшчы. Прынамсі, так выглядае са словаў і дзяржаўных закупак: чакаюць калі не маштабнага наступу, дык як мінімум дыверсантаў. Раней Лукашэнка некалькі разоў запэўніваў у публічных выступах, што яму не страшны полк Каліноўскага. Але нядаўна нават само словазлучэнне «полк Каліноўскага» залічылі да «экстрэмісцкіх матэрыялаў».
Мажэйка лічыць, што Лукашэнка ўсё ж баіцца «каліноўцаў», але гэта таму, што «ў страху вочы вялікія» – у вачах Лукашэнкі праблема перабольшваецца. Беларускіх добраахвотнікаў ва Украіне ўсё ж не так шмат, каб проста зараз ісці супраць усіх сілавікоў Лукашэнкі, ды і яны ў складзе Збройных сілаў Украіны, а Украіна не зацікаўленая распачынаць вайну супраць Беларусі. Да таго ж і прадстаўнікі палка Каліноўскага, і прадстаўнік Аб’яднанага пераходнага кабінету ў сферы абароны Валерый Сахашчык не кажуць, што гвалтоўная змена ўлады ў Беларусі магчымая проста зараз. Лукашэнка мог бы і не звяртаць увагі на полк Каліноўскага, але ў выніку сам надае ім больш вагі.
Палітычныя рэпрэсіі ў Беларусі не спыняюцца ўжо больш за тры гады. Вулічных пратэстаў даўно не было, а затрыманні і суды з палітычных прычынаў працягваюцца штодня. Нават завочна судзяць палітычных апанентаў, якія эмігравалі з Беларусі. Лукашэнка перыядычна ўжывае фразу «пятая калона» – так у час грамадзянскай вайны ў Іспаніі называлі агентуру франкістаў у гарадах пад кантролем рэспубліканцаў, пазней выраз стаў ужывацца да любога ўнутранага ворага.
Мажэйка кажа, гэта хутчэй не страх, а злосць і помста. Тое ж пазбаўленне права памяняць беларускі пашпарт за мяжой – не ад страху, а з жадання нашкодзіць, калі можаш. Найвялікшы страх у жыцці Лукашэнкі быў у час выбараў-2020, калі яго маглі пазбавіць улады. Цяпер жа шмат апанентаў у няволі, шмат у эміграцыі – ва ўяўленні Лукашэнкі, Святлана Ціханоўская і іншыя, хто па-за Беларуссю, мала што яму могуць зрабіць.
А можа, рэпрэсіі супраць каталікоў значаць, што Лукашэнка баіцца касцёлу? Мажэйка кажа, сітуацыя такая, што ўсё ж каталікам варта баяцца Лукашэнку, а не наадварот. Ватыкан і Касцёл як інстытуцыя хвалююцца за каталікоў і іхныя правы ў Беларусі, гатовыя ісці на нейкія саступкі Лукашэнку і спрабаваць яго залагодзіць, а ўлады Беларусі карыстаюцца гэтым дзеля размарожвання кантактаў з Еўропай, шантажуюць Ватыкан. А калі Ватыкан «вядзецца на шантаж», то чаму б Лукашэнку не працягваць рэпрэсаваць каталікоў, каб ціснуць на Ватыкан?
Калі паслухаць Лукашэнку, дык наўкол ворагі: войскі NATO былі гатовыя ўвайсці ў Беларусь, «калектыўны Захад» зычыць толькі зла і не спыняе спробаў расхістаць Беларусь, пад выглядам санкцыяў вядзецца эканамічная вайна… А ў канцы 2018 года, са словаў Лукашэнкі, яшчэ і Расея спрабавала шантажаваць, «нахіляць» і «станавіцца каленам на грудзі» – тады патрабаванні ў «паглыбленні інтэграцыі» называлі «ўльтыматумам Мядзведзева».
У гэтым, заўважае Мажэйка, ёсць элемент гульні на публіку. Расеі Лукашэнка прадае абяцанні пакласціся касцьмі пад натаўскія танкі – у абмен на гэтыя абяцанні Крамлю трэба падтрымліваць Беларусь. Але і з дзеянняў вынікае, што Лукашэнка можа ў нейкай ступені баяцца сцэнару, у якім полк Каліноўскага захоплівае нейкі райцэнтр, а яму на дапамогу прыходзяць войскі NATO. Калі пагрозу з боку NATO Лукашэнка перабольшвае, то пагрозу з боку Расеі недаацэньвае, мяркуе суразмоўца. А, можа, Лукашэнка адэкватна ацэньвае расейскую пагрозу яму самому, але яму не хапае смеласці рабіць захады, адэкватныя пагрозе.
Пра здароўе Лукашэнкі вядома вельмі мала, але рэгулярна з’яўляюцца чуткі пра ягоную шпіталізацыю, а тое і смерць. Чуткі аб тым, што Лукашэнка атачыў сябе дактарамі, з’яўляюцца нячаста, ды на «прэзідэнцкую клініку» выдаткавалі больш за 100 млн еўраў. Як стала вядома з расследавання BELPOL, у новым палацы Лукашэнкі пакоі дактароў будуць, але вялікую частку палацу займае спа-зона – не столькі лякарня, колькі санаторый з раскошнымі воднымі працэдурамі. Ці ёсць падставы лічыць, што Лукашэнка, нягледзячы на ковід-дысідэнцтва, баіцца за сваё здароўе?
Мажэйка смяецца: калі б сам меў рэсурсы абсталяваць уласны катэдж медычнай тэхнікай і прымусіць лекараў бегаць вакол сябе, дык і не адмовіўся б. Кожны хацеў бы жыць даўжэй і быць здаровым, а Лукашэнка мае магчымасць выдаткаваць нашыя грошы на медыцыну. Для персаналісцкіх аўтарытарных рэжымаў гэта прагматычна: ад здароўя аўтакрата залежыць стабільнасць палітычнай сістэмы.
«Я і ўсе мы зыходзім з публічнай інфармацыі, – падкрэслівае Мажэйка. – А Лукашэнка не зацікаўлены ў тым, каб усе навокал дакладна ведалі, чаго ён баіцца. Нікому не разумна такое казаць».
Мажэйка разважае: можа, Лукашэнку ў страшных снах сняцца палітвязні кшталту Віктара Бабарыкі, а можа, ён сніць тых, каго забілі на ягоны загад, а магчыма, Лукашэнку не сніцца ніхто, бо ён лічыць, што зрабіў усё правільна. Нават прафесійныя псіхіятры не ставяць пацыентам завочных дыягназаў. А насамрэч, не так і важна, што ўласна Лукашэнка думае і што сніць. Важней тое, што ён робіць: а ён трымаецца за ўладу.
Алесь Наваборскі belsat.eu