Крысціна Савуціна – беларуская рэжысёрка. Да пандэміі яна вучылася ў Гамбургскім універсітэце візуальных мастацтваў. Цяпер жа яна жыве ў Берліне, а навуку працягвае ў рэжыме онлайн. Непакоячыся пра маму, яна выслала ёй пасылку.
Крысціна скончыла Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт культуры і мастацтваў і адпрацавала паводле размеркавання на беларускім тэлебачанні. Але ёй хацелася больш дынамічнага асяроддзя, таму яна з’ехала ў Нямеччыну, дзе паступіла ва Універсітэт візуальных мастацтваў у Гамбургу.
Крысціна хваліць нямецкі падыход да сферы культуры.
«Тут падтрыманне сферы культуры і мастацтва вельмі добрае. Я ўжо атрымала тры стыпендыі, – кажа яна. – Гэта такая сістэма выбудаваная, якая дазваляе мець свабодныя рамкі ды не арыентавацца на рынак».
У межах вучобы Крысціна зняла фільм пра хуткую дапамогу ў Беларусі, а дакладней, пра УАЗ, вядомы як «буханка».
Дакументальны фільм, над якім яна працуе цяпер, – «Цела хана», таксама быў зняты ў Беларусі. Гэта даследаванне, як чалавек арганізоўвае сваё жыццё, як размяркоўваюцца ролі.
Крысціне вельмі б хацелася з’яднаць нямецкі досвед і свае беларускія карані ды стварыць у Беларусі рэзідэнцыю для мастакоў.
Але цяпер Крысціна нашмат больш перажывае за маму, якая мае справу з хворымі на каронавірус людзьмі.
«Я пільней сачу за навінамі з Беларусі, чым за навінамі з Нямеччыны, – прызнаецца Крысціна. – Мая мама медык. Яна кантактуе з людзьмі з пацверджаным дыягназам. Вось гэта віруснае захворванне – хвалюешся, вельмі шмат думак круціцца пра тое, што можна зрабіць, як можна дапамагчы».
Таму яна вырашыла сабраць невялікую пасылку для мамы. Што яна запакавала ў невялікую скрынку, а таксама як выглядае онлайн-навука ў Нямеччыне, глядзіце ў першым сюжэце.
Таксама ў праграме «Беларускі свет»:
- Сержука Доўгушава, вакаліста гурту «Vuraj», і ягоную жонку Віялету Нікіцік чакаў вялікі міжнародны праект і шэраг канцэртаў у ЗША, але ўсё скасавалася праз пандэмію, і цяпер між імі 8000 км і 8 гадзінаў розніцы ў часе.
Праграма «Беларускі свет» выходзіць на «Белсаце» па аўторках а 19:05. Глядзіце праз спадарожнік «Астра 4A» (ранейшая назва «Sirius 4»), онлайн і ў архіве на нашай старонцы.
