Narodowa Agencja ds. Ochrony Dziedzictwa Kulturowego Gruzji nadała specjalny status kultowej kaukaskiej przyprawie, bez której nie może się obejść żadna kaukaska uczta.
Adżika to pasta z ostrej, tradycyjnie tartej na kamieniu papryki, kolendry, czosnku, ziół i soli. Zaczęto wyrabiać ją na Kaukazie w XV wieku, gdy dotarła tam z Europy papryka. Jest obowiązkowym dodatkiem do wszelkich mięsnych dań – i zdobyła popularność w całym byłym Związku Sowieckim.
Jak poinformował dyrektor agencji Nikoloz Antidze na listę pomników dziedzictwa narodowego wpisano wyrabianą w formalnie należącej do Gruzji, separatystycznej republice Abchazji adżikę – „abchaską sól”, czyli apirpil-dżikę, oraz produkowaną na zachodzie kraju adżikę megrelską.
Adżika to coś więcej niż przyprawa – jest wykorzystywana w profilaktyce chorób układu pokarmowego. W Gruzji występuje wiele terenów bagnistych, a spożywanie adżiki chroniło też przed malarią.
Na liście pomników gruzińskiego dziedzictwa kulturowego znajduje się również: bogata tradycja gruzińskiego biesiadowania – połączona ze sztuką wygłaszania kwiecistych toastów, technologia produkcji wina w glinianych dzbanach, nazywanych kwewri, gruzińska pszenica, medycyna ludowa, piśmiennictwo, oraz gruzińskie zapasy.
