Przedstawiciel patriarchatu konstantynopola przy Światowej Radzie Kościołów, arcybiskup Hiob w wywiadzie dla BBC nie wykluczył możliwości nadania autokefalii Białoruskiej Cerkwi Prawosławnej.
– Rozumiecie, dlaczego w kwestii ukraińskiej tak ważna była koordynacja pomiędzy Kościołem a państwem? Bez dążenia państwa do posiadania Cerkwi autokefalicznej na Ukrainie, Światowy Patriarchat nie mógłby działać, bo 17 zasada Czwartego Soboru Światowego mówi, że władze cerkiewne muszą podlegać administracji państwowej – tłumaczył pochodzący z Ukrainy arcybiskup Hiob (Hecza).
Przedstawiciel patriarchatu konstantynopolitańskiego podkreślił, że jak dotąd nikt się w sprawie autokefalii Białorusi nie zgłaszał – ani władze państwowe, ani białoruska Cerkiew (podległa patriarchatowi moskiewskiemu).
Duchowny przypomniał też drogę Polski do autokefalii. Polscy prawosławni usamodzielnili się od Moskwy niedługo po odzyskaniu przez państwo niepodległości.
– Swoją drogą, jeśli chodzi o akt z 1686 roku, to należy wspomnieć, że Konstantynopol nie obudził się po 300 latach. Podobna kwestia powstała w 1924 roku, gdy państwo polskie i Cerkiew prawosławna w Polsce zwróciły się do Konstantynopola o autokefalię. W tomosie o autokefalii Polskiej Cerkwi Prawosławnej z 1924 roku napisano, że wszystko, co odbyło się z metropolią kijowską po 1686 nie jest uznawane i było przeprowadzone niekanonicznie.
11 października Święty Synod patriarchatu konstantynopolitańskiego postanowił zdjąć anatemę (klątwę) z ukraińskich przywódców religijnych, nieuznawanych wcześniej przez władze kanonicznej Cerkwi – patriarchatu kijowskiego i Autokefalicznej Cerkwi Ukraińskiej. Konstantynopol odwołał także swoją decyzję z 1686 roku, którą podporządkował Kijów metropolicie Moskwy, i ogłosił, że może nadać ukraińskim prawosławnym tomos – zgodę na autokefalię wspólnej Ukraińskiej Cerkwi Prawosławnej.
Rosyjska Cerkiew Prawosławna odpowiedziała na ten akt zerwaniem stosunków eucharystycznych z patriarchatem Konstantynopola.
Czytajcie również:
