Не толькі сэрцам, але і галавой

Алесь
Дзянісаў
Музыка, журналіст

Аляксандр Рыгоравіч Лукашэнка сапраўды пакрыўдзіўся. Ніколі раней ён не агучваў публічна тыя мянушкі, якія чапляліся яму пратэстным рухам. Ніколі ён не выказваўся, напрыклад, пра «лысую резину», а вось «Таракан» ды «Саша 3 %» яго зачапілі так, што ён не стрымаўся ў Берасці і выказаўся, рэзюмуючы: «Я пакуль што дзейсны прэзідэнт. Ні ў адной краіне не дазволена абражаць людзей».

Лукашэнка – берасцейцам: «Да вы хоць верыце, што ў дзейнага прэзідэнта 3%?»

Можа тут і агаворка па Фрэйду: маўляў, пакуль што «дзейсны прэзідэнт», то чалавек… але і сам кіраўнік дзяржавай не скупы на эпітэты. «Хряк», «Шелудивый», «Пузатый буржуй» – было выказана нібыта мімаходзь, але ўсе зразумелі пра каго ішла размова. І трэба пагадзіцца: сапраўды, нельга абражаць людзей. І нават тых, каторыя не дзейсныя прэзідэнты. Бо калі «Саша 3 %» – гэта абраза, то чаму «Шалудзівы» – не?

Напэўна справа ў тым, што – Quod licet Jovi, non licet bovi («Што дазволена Юпіцеру, не дазволена быку»). Любы аўтарытарны рэжым трымаецца не толькі на страху і папулізме, але і на харызме і аўтарытэце кіруючага «альфа-самца». Вось чаму гэты «Саша 3 %» гэтак зачапіў за жывое, бо цалкам дэсакралізаваў вобраз «беларускага правадыра», якога падтрымлівае большасць, які мае непахісны аўтарытэт.

Берасцейскія актывісты распавялі, як праходзіла сустрэча з Лукашэнкам

Не ведаю наколькі рэальны свет, які малюе Аляксандру Рыгоравічу бліжэйшае чыноўніцкае азяродзе, але і сам кіраўнік рэспублікі – не лялька ў руках міністраў. Таму, не проста так забаронена агучваць рэйтынгі прэтэндэнтаў у прэтэндэнты. Усе ўсё пачынаюць разумець. Іншая справа, што тутэйшая «машына кіравання» настолькі «атлусцела» у сваёй нахабнасці, што не дае рады на нейкія крокі, каб рэфармавацца. Хаця бы дзеля таго, каб часова «спусціць пар»! Не, замест гэтага ідзе новае раскручванне рэпрэсіяў і запужвання. І ў гэтым, як не дзіўна, ёсць нейкая надзея. Старыя метады пачалі моцна прабуксоўваць.

Праваабаронцы: Выбарчая кампанія праходзіць у сітуацыі няспынных рэпрэсіяў

Пры гэтым, трэба сапраўды пагадзіцца з кіраўніком дзяржавы: рэйтынг яго значна вышэйшы, чым 3 %. Падабаецца ці не, але гэта праўда. Чытачы tut.by не складаюць абсалютную большасць беларускага грамадства, і таму няма падставаў сёння казаць пра 97 % людзей, якія жадаюць пераменаў. Так, большасць ужо не на баку Лукашэнкі, але наколькі гэтая большасць гатовая адстойваць сваю пазіцыю? Мне падаецца, што беларускае грамадства знаходзіцца на дадзены момант у стане фрустрацыі. Ніхто не ведае што рабіць, бо абсалютная большасць не хоча браць на сабе адказнасць. Дагэтуль яшчэ моцная вера ў тое, што ўсё нейкім дзіўным чынам вырашыцца. Прыляціць раптам чараўнік на блакітным верталёце, і вуаля! І гэта трохі пужае, бо сітуацыяй могуць скарыстацца нейкія вонкавыя сілы. Вось, напрыклад, на апытанні блогераў Ігара і Сяргея пару разоў прагучала кшталту «вось за Пуціна бы я б аддаў голас». Якога такога лешага? Пры чым тут Пуцін? А ўсё ў тым, што некаторым падаецца, што ў заморскага «альфа-пеўня» грэбень больш чырвоны!

Лукашэнка ў Берасці: «Я лічу, што кожны чалавек мае права выказваць сваю пазіцыю»

Народ ужо не хоча быць «народцем», але ўсё пакуль што толькі на эмацыйным узроўні. Сэрцам разумеем. А галавой? Каб зразумець і галавой, трэба памятаць, што ўсе мірныя перамены не зваляцца з неба ў выглядзе падарунка. Перамены – гэта цяжкая карпатлівая праца. У першую чаргу, кожнага чалавека над самім сабой – сваім страхам, эгаізмам, пафігізмам, безадказнасцю за лёс краіны і народа. Людзі розных нацыянальнасцяў, сацыяльных статусаў, рэлігійных і палітычных поглядаў, эканамічнага дабрабыту, павінны пачаць спрабаваць аб’яднацца, вучыцца дыскутаваць, паважаць адзін аднаго, пачаць разумець што мы не толькі людзі, але ўсе разам – адзіны народ! І ніякі палітык, ніякі правадыр ці чараўнік не зменіць сітуацыю, акрамя народа. І калі не змяніць «галаву», то сістэма не зменіцца. Проста прыйдзе новы дыктатар.

Меркаванне аўтараў можа не супадаць з пазіцыяй рэдакцыі.

Больш матэрыялаў