Аблезлая тынкоўка, іржавыя душы, грыбок і цвіль ва ўсім будынку. У гэткіх умовах трымаюць хворых на туберкулёз у Гомельскай туберкулёзнай больніцы. У рэдакцыю belsat.eu звярнулася адна з пацыентак установы, якая распавяла пра сваё прымусовае ўтрыманне ў ізаляцыі, антысанітарыю і нядбайнасць медперсаналу, што даглядае жыхароў шпіталю.
Вікторыі Несцяровіч 34 гады. У 2015 годзе жанчына працавала ў краме, і падчас абследавання для працягнення санкніжкі флюараграфія выявіла плямы ў лёгкіх. Тады Вікторыя ўпершыню трапіла ў Гомельскую туббольніцу. Летась у снежні праз зніжэнне імунітэту ў яе здарыўся рэцыдыў, і гамяльчанка зноў аказалася ў больніцы. За парушэнне рэжыму яе перавялі ў закрытае аддзяленне. Вікторыя кажа, ёй адразу прыгразілі, што ўвесь курс лячэння, які доўжыцца ад 20 да 24 месяцаў, яна правядзе ў закрытым рэжыме:
«Мне наўпроставым тэкстам сказалі, што ім буяны не патрэбныя. Я не адмаўляю, што парушала рэжым, мяне злавілі на распіцці алкаголю. Але я ўжо даўно не п’ю і падставаў ізаляваць мяне няма – аналізы чыстыя з мінулага сакавіка, прэпараты я прымаю без парушэнняў, ад лячэння не адмаўляюся».
«Не пашанцавала»
Вікторыю ўжо год не выпускаюць з корпусу, у палаце на вокнах краты, праз якія нельга адчыніць раму напоўніцу. Адзінае месца, дзе можна падыхаць паветрам, – шпацырны двор, агароджаны плотам з калючым дротам.
«Лекары кажуць, што сумняюцца ў маёй добрасумленнасці, што я вярнуся да старога ладу жыцця. Гэта не аргумент для суда. Усе памыляюцца, але чаму адныя ходзяць на волі, а я сяджу ў клетцы? На што галоўны лекар кажа, маўляў, табе не пашанцавала».
Нягледзячы на ўсе аргументы Вікторыі кіраўніцтва больніцы кожныя паўгода падае запыт на падаўжэнне ейнага ўтрымання ў шпіталі. Ужо другі раз суддзя выносіць рашэнне на карысць установы. На паседжанне жыхарку Гомля не пускаюць і на выязное згоды таксама не даюць. У Вікторыі няма родных, апроч дзядулі, але і ў спатканнях з ім адмаўляюць. Аплаціць юрыста яна таксама не мае магчымасці:
«Я гатовая пайсці на амбулаторнае лекаванне, ёсць, дзе жыць. Цяпер нам трэба прадаць кватэру, мне трэба да натарыуса, але мяне не выпускаюць нягледзячы на тое, што нават ахоўнік пагадзіўся суправаджаць».
Вакханалія і беспрабуднае п’янства
Вікторыю не задавальняе не толькі ейная прымусовая ізаляцыя, але і ўмовы ўтрымання ў шпіталі. Гамяльчанка дадае: кіраўніцтва цісне на яе, бо тая не хавае фактаў неахайнага стаўлення медперсанала да выканання абавязкаў. Дзяўчына пералічвае ведамствы, куды паспела паскардзіцца і атрымала адпіску або адказу не прыйшло зусім: пракуратура, Міністэрства ўнутраных справаў, Упраўленне аховы здароўя.
«У закрытым аддзяленні, дзе я цяпер, нармальныя санитарныя ўмовы. Яно лічыцца ўзорным, з нулявой смяротнасцю ды больш-менш добрай дысцыплінай. У палатах як у лабараторыі, загадчыца тут строгая, але справядлівая».
Аднак у адкрытым аддзяленні, дзе жанчына была на пачатку, жах, сцвярджае яна:
«На нас нібыта вылучаюцца вялізныя грошы рознымі фондамі, але дзе яны? Шмат хто тут чуў ад дактароў, што пацыенты – іхны заробак».
Сярод парушэнняў, на якія звяртала ўвагу Вікторыя, – абмежаванне ў доступе да патрэбных для хворых прадуктаў, антысанітарыя, некантраляваная выдача лекаў, якія проста кідаюць на ложак, п’янства і магчымасць беспакарана выходзіць са шпіталю.
«Там ляжаць небяспечныя для здароўя іншых людзі з адкрытаю формай туберкулёзу, якія могуць інфікаваць іншых. Яны бесперашкодна ездзяць у горад, на выходныя, выходзяць у краму па алкаголь. Вядома, усё неафіцыйна. Сваякі да некаторых прыязджаюць, застаюцца на ноч і пʼюць разам. Кураць проста ў палатах, гоняць брагу, і ніхто на гэта не звяртае ўвагі. За некалькі рублёў санітарка сама ўначы вас выпусціць за дагонкай. Шмат хто проста не вяртаецца. Не больніца, а прытон».
Вікторыя дадае, што шмат каго такія ўмовы задавальняюць: у больніцы ўтрымліваюцца бесхацінцы, былыя вязні. Таму тут здараюцца і крывавыя інцыдэнты: то пʼяны пацыент пырне іншага нажом, то хтосьці ўдарыць суседа бутэлькай па галаве.
«І атрымліваецца – адзін у рэанімацыі, а другі ў СІЗА».
Словы Вікторыі пацвярджае пацыент Сяргей, які цяпер ляжыць у адкрытым аддзяленні. Мужчына кажа, што ўмовы ўтрымання жудасныя, але да медперсаналу прэтэнзіяў не мае:
«Так, там страшна, але дактары, санітары добрыя, нічога не магу сказаць дрэннага. Там, можна сказаць, цвярозых і няма. У асноўным пенсіянеры, дык яны пенсію атрымліваюць, і ўсё аддзяленне кругласутачна п’е. Санітары толькі ходзяць бутэлькі збіраюць».
Скаргі плёну не прыносяць
Пасля адной са скаргаў Вікторыі на ўмовы ўтрымання ва ўстанове яе наведала камісія з Менску. Паводле жыхаркі Гомля, кіраўніцтва туббольніцы паказала нейкія паперкі, і тыя зʼехалі.
«Яны прыкрываюцца тым, што ў іх ідзе рамонт. Калі ён ідзе, чаму няма ніякіх рамонтных працаў? З 2015 года ён ідзе, і становіцца толькі горш».
Мы звярнуліся па каментар да кіраўніцтва Гомельскай туберкулёзнай больніцы. Кіраўніца больніцы Наталля Жураўлёва выехала на двухтыднёвую вучобу. Лекарка Вікторыі Алена Злотнікава запэўніла нас, што ніхто нікога наўмысна і супраць волі не трымае, аднак каментаваць яна нічога не можа. Тое ж самае мы пачулі ад загадчыцы пятага аддзялення Антаніны Лапанавай.
Вікторыя Несцяровіч збіраецца падаваць апеляцыю на рашэнне суда і пісаць скаргу ў Вярхоўны суд.
ДР belsat.eu
