Першы тыдзень збору подпісаў за права балатавацца ў прэзідэнты завяршыўся. Тое-сёе ўжо можна сказаць.
Прэтэндэнт Аляксандар Лукашэнка заявіў, што ўжо сабраў неабходныя подпісы. Хто б сумняваўся. У сэнсе – хто б сумняваўся, што ён заявіць менавіта так, прычым адразу на чацвёрты дзень кампаніі. Нават калі памыліўся там на паўтара дзясяткі подпісаў – дык што з гэтага? Нагоніць упушчанае з усёй сваёй ардой. Ён жа ў нас нават дарам прадбачання валодае – як у выпадку з падзеннем на зямлю няшчаснага «хлопчыка» ў міліцэйскай форме, «чыйго-небудзь сына», проста падчас пікету кагосьці там «шалудзівага» – пра што і заявіў за чатыры гадзіны да падзеі. І яшчэ хай усе – уключаючы «чыйго-небудзь сына» – скажуць дзякуй, што ён прадбачыў толькі гэта! А калі б прадбачыў таго ж хлопчыка ў міліцэйскай форме, толькі ўкрыжаванага? Мы ж не ў Данбасе якім-небудзь жывем, у нас любое трызненне пасівелага каня рэалізавацца можа. Зямля такая. Народ такі.
Прэтэндэнт Віктар Бабарыка сабраў больш за палову неабходнага, і спыняцца не збіраецца. У яго таксама бачанне было: яму прапанавалі пагадзіцца на пасаду прэм’ера. Праўда, прэтэндэнт Лукашэнка тут жа пакрыўдзіўся і заявіў (здаецца, на трэці дзень пасля бачання прэтэндэнта Бабарыкі?), што нікому нічога не прапаноўваў. Ну, уласна кажучы, яго ў гэтым і не падазравалі. Так што з чаго Лукашэнка раптам пачаў апраўдвацца – у вачах тых, каму, верагодна, абяцана ўсё ж нешта было, – проста незразумела. Можа быць, каб зарэзерваваць за сабой падобнае права? Але гэта залежыць ужо не ад яго, а ад Лідзіі Ярмошынай, якая, у дакладнасці паводле сцэнару фільма «Формула кахання», прыходзіць на спатканне з кавалём – прычым з кавалём у пагонах. А каму яна адкажа на пачуццё, мы, будзем лічыць, не здагадваемся. Ва ўсякім выпадку, прэтэндэнт Бабарыка ўжо заявіў, што давярае ёй цалкам.
Прэтэндэнт Валерый Цапкала канчаткова матэрыялізаваўся ў выглядзе пікетаў каля буйных гандлёвых цэнтраў. Там жа ён заявіў аб неабходнасці пакінуць у мінулым козачак, каровак – як раней згадваў свінак і курачак-нясушак. Адчуваецца, што ў найбліжэйшай будучыні Цапкала стане бачным спецыялістам па сельскай гаспадарцы, і ён сам – або ягоны клон – будзе суправаджаць чарговыя аграрныя кампаніі ў нашай краіне ўжо з дасканалым веданнем справы. Прыкладна на такім жа ўзроўні кампетэнтнасці, як прэтэндэнт Лукашэнка кажа аб космасе або высокіх тэхналогіях.
Прэтэндэнтка Святлана Ціханоўская канчаткова даказала беларусам, што муж і жонка – адна сатана, прычым, як кажа моладзь, «ацкі сатана». Яе прывід сціпла лунае над пікетамі, ахінаючы сваімі крыламі Сяргея Ціханоўскага, чалавека, грамадзяніна і блогера. Пры гэтым сам Сяргей Ціханоўскі цалкам можа нагадваць пераходзячы кубак якога-небудзь Стэнлі, што адбіваецца то зборнай прыхільнікаў, то зборнай спецслужбаў.
Прэтэндэнт Андрэй Дзмітрыеў, магчыма, збірае подпісы.
Прэтэндэнтка Наталля Кісель, па словах начальніка штаба, збірае подпісы.
Прэтэндэнт Сяргей Чарачэнь дзе-нідзе быў заўважны.
Экс-удзельнікі апазіцыйнага праймерыз… пашкадуем іх, добра?
Дэсантаванне ініцыятыўных груп працягнецца яшчэ некаторы час. Як нябачныя пікеты ў падтрымку Аляксандра Лукашэнкі, так і столікі ў падтрымку Віктара Бабарыкі, што распладзіліся, Валерый Цапкала, які матэрыялізаваўся, і Святлана Ціханоўская, якая знаходзіцца ў цені мужа, будуць радаваць журналістаў, даючы ім магчымасць разважаць пра тое, хто і як вядзе сваю кампанію. І толькі тэлевізійны клуб рэдактараў працягне выкананне дуэта ўсё з той жа «Формулы кахання»:
Уна бел-ла марэ, крэдэрэ кантарэ…
Хто памятае тэкст – падпяваем, хлопцы, падпяваем! І ставім подпісы, у каго пашпарт з сабой! За гэта ў нас нават пасля выбараў не пасадзяць!
Рэдакцыя можа не падзяляць меркавання аўтара.
