Анастасія Русецкая пашукала адказы, ці атрымалася ў беларусак дасягнуць пастаўленых больш за сто гадоў таму Кларай Цэткін мэтаў.
Кветкі, цукеркі, карпаратывы і даволі стандартныя віншаванні – неяк так, за доўгія савецкія гады і сучасны беларускі перыяд мы прызвычаіліся святкаваць Міжнародны жаночы дзень.
«Я адчуваю сябе асабліва жанчынай у гэты дзень. Адчуваю жанчынай не толькі 8 сакавіка. Але кветкі ля метро надаюць нейкі настрой!», – кажа жыхарка Менску.
Аднак свята гэта паўстала як дзень барацьбы за роўнасць правоў мужчын і жанчын. 110 гадоў таму ў Капэнгагене на канферэнцыі жанчын-сацыялістак на прапанову Клары Цэткін пастанавілі святкаваць Міжнародны жаночы дзень. Пазней яго прымеркавалі да гадавіны дэманстрацыі працаўніц нью-ёркскіх прадпрыемстваў 8 сакавіка 1857 года.
Першапачатковаю мэтаю свята была барацьба за эканамічную, палітычную і сацыяльную роўнасць жанчын. Што ж маем цяпер? З якімі праблемамі сутыкаюцца кабеты ў сучасным грамадстве?
Жыхаркі Менску распавядаюць:
«У цябе маленькае дзіця – адназначна вам адмаўляюць. Адназначна. Гэта бальнічныя, садкі, дзіця будзе хварэць. Вельмі цяжка жанчыне ўладкавацца на працу з маленькім дзіцем».
«Калі адзін і той жа правільны адказ дае студэнт мужчынскага і жаночага полу, то пахвалы нашмат больш атрымае студэнт мужчынскага полу».
«На самай справе сёння жанчыны займаюць кіроўныя пасады і ўсё залежыць ад чалавека».
«Мае знаёмыя пакутавалі ад хатняга гвалту ў асобе мужчынаў. Яны звярталіся ў праваахоўныя органы ў міліцыю. Тыя казалі, што разбяруцца, але ў выніку нічога не рабілі».
«Хлопцам часцей даюць шанец хутчэй зарабіць, атрымаць павышэнне».
Існаванне дыскрымінацыі пацвярджаюць і лічбы. Зарабляюць кабеты па-ранейшаму менш за мужчынаў. Паводле статыстыкі, сярэдні заробак жанчыны ў Беларусі складае прыкладна тры чвэрці мужчынскага.
«Шкляная столь – гэта, на жаль, не міф, гэта рэальнасць і гэта датычыць і Беларусі таксама. Жанчын не прасоўваюць, ім адмаўляюць у працы, бо баяцца, што жанчына можа выйсці ў дэкрэт, зацяжараць», – дадае куратарка праекту «Спыні гвалт» Саша Сакалова.
Ад хатняга гвалту ў Беларусі пакутуе кожная трэцяя, і гэта жудасныя лічбы, кажа актывістка.
«У нас у Беларусі няма закону, які абараняе пацярпелых ад хатняга гвалту. І толькі сіламі актывістак гэты закон прасоўваецца. Збіраюцца подпісы пад петыцыяй аб прыняцці закону», – дадае яна.
Адмыслоўца адзначае таксама існаванне гэтак званых падвойных зменаў, калі пасля працоўнага дня кабеты завіхаюцца па гаспадарцы. І гэтая праца не ўлічваецца і не аплочваецца.
Рэпартаж Анастасіі Русецкай глядзіце ў поўным выданні навінаў за 8 сакавіка
