Гісторыі траіх беларусаў, якія ўцяклі ад рэжыму Лукашэнкі ва Украіну, дзе іх застала вайна.

Рэпартаж пра лёсы скалечаных у 2020 беларусаў.

Іхныя жыцці змяніліся ў ноч на 24 лютага 2022 года, змяніліся раптоўна і назусім. Такімі, як раней, яны ўжо ніколі не будуць.

Гэты рэпартаж – пра людзей, якія жывуць у Варшаве і ладзяць акцыі салідарнасці. Не зважаючы на тое, што шмат каму давялося пакінуць краіну, беларусы працягваюць змагацца з рэжымам Лукашэнкі.

Яны рознага ўзросту, і большасць з іх не служылі ў войску, а пра сапраўдную вайну яны ведаюць ад дзядоў, з кніг і фільмаў.Сёння стаіць пытанне не толькі аб вызваленні Украіны, хоць гэта і першачаргова. Вырашаецца пытанне аб вызваленні Беларусі ад захопніцкага рэжыму Лукашэнкі.

«Гэй бэн гіном» у перакладзе з іўрыту азначае «вогненная геена, пекла». Так назваў свой раман пра Янку Купалу беларускі літаратар і колішні кандыдат на прэзідэнцтва Уладзімір Някляеў.

Кіраўнік «Беларускага дому ва Украіне» Віталь Шышоў знік 2 жніўня ў Кіеве. Хлопца знайшлі засіленым. Сябры Віталя ў самагубства не вераць. Рэпартаж з цыклу «Без рэтушы».

Рэпартаж-партрэт пра Дзяніса Дудзінскага – вядомага актора, тэлевядоўцу, спевака. Дзяніс Дудзінскі зрабіў сябе сам і заўсёды імкнуўся быць лепшым. Больш за год таму яго можна было часцяком бачыць на экране беларускага дзяржаўнага каналу «БТ» – ён вёў тэлепраграму «Добрай раніцы, Беларусь!».Здавалася б, жыві і радуйся таму, што ёсць, але…

Што рабіць, калі ў далікатнай дзяўчыны ёсць велізарнае жаданне займацца не зусім жаночаю працай? Што рабіць, калі твая душа прагне ўжо не толькі высокіх абцасаў, але хакейных канькоў? З Аляксандраю Каваленкай здарылася менавіта такая гісторыя. Ёй 21 год, а яна ўжо даўно прывыкла да пытальных поглядаў з боку навакольных. Некаторыя яе асуджаюць, маўляў, не жаночая гэта справа, а іншым, наадварот, – гэта нават вельмі падабаецца. Але абыякавых людзей да выбару прафесіі Аляксандры – няма дакладна.

У наш час маладзёны маюць, на жаль, іншыя каштоўнасці ў жыцці. Бальшыня забываюць пра свае карані, а некаторыя нават і саромеюцца іх. Моладзь з’язджае з вёсак, бо ў горадзе больш магчымасцяў і лепшы побыт. У выніку вёскі выміраюць, мясцовых жыхароў сталага веку менее, а насельніцтва не амалоджваецца. 2018 год у Беларусі абвесцілі Годам малое радзімы. І гісторыя героя рэпартажу – на сёння рэдкасць, напэўна, нават выключэнне. Але гэта выдатны прыклад для пераймання. 

З нараджэння ён не быў патрэбны ні бацьку, ні маці. Барыс Сагайдараў – мулат. Маці нарадзіла яго ў 16 гадоў. Пры нараджэнні атрымаў імя Луіс Уладзіміравіч Каробачка. Хоць маці і адмовілася ад яго наўпрост у радзільні, хлопчык не быў доўга ў доме дзіцяці, яго ўсынавіла Марына Сагайдарава, як і іншых 14 дзяцей (з 15 чалавек, усыноўленых ёю, дзявяцера – цемнаскурыя). Вось тады ён і стаўся Барысам Сагайдаравым. Ужо дарослы Барыс стаў разумець, што дзяўчаты яго мала цікавяць, усё больш хлопцы. Але нічога дрэннага ў гэтым не бачыў, таму сваёй арыентацыі хаваць не стаў. Аднак грамадства не зусім гатовае ўспрымаць нестандартных людзей, і на Бору, якога ў дзяцінстве даймалі з расавых прыкметаў, пачаліся ганенні ды абразы адносна ягонай сексуальнай арыентацыі.

Дыягназ «аўтызм» нельга ўсталяваць адразу пры нараджэнні дзіцяці. Як правіла гэта адбываецца каля 3-4-х гадоў. Калі каштоўны час упушчаны, а бацькі губляюцца і ўпадаюць у роспач ад безвыходнасці.